A Werewolf Boy

Aşk; O Güne Kadar Öğrendiği İlk İnsan Dili Oldu.

Konuşamayan birinin ilk kelimesi Gitme olursa..Ya sen gitmeye mahkumsan..

A Werewolf Boy 

2012 

IMDb : 7,4 / 10

Konuşmadı ama Konuşturdu Song Joong- ki'nin merakla beklediğim filmi dün akşam izlemiş ve hala etkisinden çıkamamış olan ben ( spo'yada kaçabilirim,)elimden geldiğince bu güzel film hakkında bi kaç birşey yazmaya çalışıcam.

Filmin konusuna kısaca değincek olursak;19'larında bir kızın ,şehirden uzak bi yerde yaşadıkarı evde kurt adam bulması ve ona olan aşkını anlatmaktadır.

Bir köpeğin sahibine ne kadar bağlı olduğunu bilirsiniz.Ölünce yanında beklicek kadar.Hatta Japonya da böyle bir olay yaşanmış.

-SEVGİ ve SADAKATİN HİKAYESİ-
- 1924 yılında Tokyo Üniversitesi’nde görev yapan Japon profesör Hidesabura Ueno, kendine tren istasyonunda bulduğu küçük bir köpek yavrusu edindi. Profesör Ueno köpeğine, Japoncada “sekiz tane” anlamına gelen Hachiko adını koydu.
Safkan akita cinsi beyaz bir erkek olan Hachiko, her sabah üniversiteye gitmek için evden metroya yürüyen sahibine eşlik etti. Metronun dış kapısına kadar getirdiği sahibini uğurladıktan sonra da eve döndü. Çok geçmeden bir akşam üniversite dönüşünde metronun çıkışında Hachiko’yu kendisini beklerken gördü profesör ve çok şaşırdı. Bu akıllı köpek sahibinin eve dönüş saatlerini hesaplayarak ve aynı yolu kullanacağını düşünerek metronun önüne gitmişti.
Ondan sonraki bir yıl boyunca her sabah sahibini metroya kadar götürdü, her akşam iş çıkışında da metronun önünde karşıladı. Saatini hiç şaşırmadı.
Ama bir akşam profesör metrodan çıkmadı. Hachiko gözleri metronun kapısında, gece boyunca bekledi.
Bir sonraki akşam profesör yine yoktu. Üçüncü akşam metrodan yine çıkmadı.
Çünkü profesör üniversitede kalp krizi geçirip ölmüştü..
Hachiko her akşam sahibim metrodan çıkar diye inatla bekledi. Haftalar, aylar, yıllar boyunca her akşam Tokyo Metrosu'nun Shibuya İstasyonunun kapısına gitti. Tam 10 yıl boyunca.
Hachiko 12 yaşındayken metronun kapısında öldü.
Bugün Tokyo’ya gidenlerin Shibuya İstasyonu'nun kapısında karşılaştığı köpek heykeli Hachiko’dur.
Japonlar, sadakat ve insan - hayvan ilişkisinin sembolü olarak ölümünden hemen sonra 10 yıl boyunca sahibini beklediği yere Hachiko’nun heykelini diktiler."

(SPO) Bu hikaye'deki gibi hep bekliyor kurt adamımızda.Hemi de 42 yıl o_O

Hollywood filmlerinde tanıdığımız kurt adamlardan çok farklı.İnsanın içine işleyen bakışları,saflığı ve sahibine olan bağlılığı.

Park Bo-Yeong

Başlarda pek hoşlanmasa da,onu adam eden kızımız.O orada ağladı,ben ekran başında.

Filmin sonuna kadar ağladım.😢.Gözlerim o kadar şişmiş ki annem sabah bu ne hal diye sordu yani:)) 

Filmde bi pürüzlük göremedim varsa da ,konu insanın içine o kadar iyi işliyor ki gözünüz hiç birşey görmüyor.

Arada insanı gülümseten sahneler de olmadı değil hani:)

Kurt adamımızın uğulamaya başlayınca,kızın annesinin gelip ,çocuğum garip sesler çıkarmasana deyip sırtıma vurması gibi ...😄

Türk sinema severler,filmlerin çakmalarını yapacağına ,orijinallerini getirtseniz de insanlar oyunculuk nasıl olurmuş görsünler.😏

Filmi pek güzel anlatamamış olsam da şundan eminim ki Kesin İZLEYİN! ^^